اولین تجربه کاپ کیکی

پنجشنبه شب کاپ کیک شکلاتی درست کردم و با افتخار پیش دستی که اونا رو توش چیده

بودم آوردم تا نشون بابای دوقلوها بدم او هم بعد از کلی به به و چه چه اومد یکیشونو برداره

که گفتم : نه  می خوام ازشون عکس بگیرم بیچاره همونطوری بشقاب تو دستش یخ زد و صبر

کرد تا برم دوربینم رو بیارم !

پشت دوربین رو باز کردم ببینم رمش داخلشه (آخه صبح گذاشته بودم داخل رم ریدر کیس

کامپیوتر ) که دیدم نخیر نیست خم شدم از توی رم ریدر رم رو بردارم که دیدم ای بابا جا

تر و بچه نیست حالا هی زیر و زبر میز رو بگرد اتاق رو جست و جو کن توی کمدو نگاه

کن دیدیم نخیر نیست که نیست دلم واسه عکس هام می سوخت ...

فکری در ذهنم جرقه زد و رفتم سراغ دوقلوها ! دخمله گفت نه ندیدم از پسری پرسیدم : داداش

رم  دوربینو ندیدی ؟؟؟

داداشی هم گفت : سیبیلو بلده ! (برده) و( سیبیلو یک هیولای خیالیه که واسه حساب بردن

بچه ها آفریده شد و بعضی اوقات داداشی خطاهاشو به اون نسبت میده )

- سیبیلو کجا بردش ؟ و دوید به سمت اتاق کامپیوتر و من هم که دنبالش بودم دیدم اومد جلوی

کیس و دستش رو برد سمت رم ریدر و گفت : انداختش اینجا و یکی ازقسمت های بزرگ رم

ریدر رو نشون داد٬ رفتم و به بابایی جریانو گفتم  او هم اومد و با کمکش داخل رم ریدررو

نگاه کردم و از شواهد امر دریافتم که بللللللله آقا انداختتش اون تو خلاصه با هزار زحمت و 

آوردن آچار پیچ گوشتی و باز کردن پشت کیس و نتیجه نگرفتن و سرانجام تکون های شدید

بابایی رم از داخل رم ریدر افتاد بیرون حالا خوبه عقل سیبیلو قد داده بود و انداخته بودش توی

اون بزرگه و حلش نداده بود قسمتهای کوچکتر و اونا رو نشکونده بود و از این بابت باید بسیار

شاکر خداوند و داداشی بود !خلاصه چند تایی عکس هنری و غیر هنری از کاپ کیک های

شکلاتی خوشمزه مون انداختیم !  و بعدش هم نوش جونشون  کردیم  البته طی یک

ضیافت خانگی در یک شب سرد همراه با چای گرم گرم و محفلی گرمتر .